Ik stond erbij
Het is diep treurig
Alle bomen zijn nu onderhand zo kaal als een biljartbal… euh nee dat zeg je niet van bomen maar van mannenhoofden… euh alle hoofden, nou zo kaal als en boom zonder blaadjes. Behalve de treurwilgen, die zitten nog volop in blad alsof het geen winter is. De blaadjes zijn weliswaar verkleurd maar dat slaat toch nergens op, weg ermee, kaal nondeknetter. Diep treurig is dat.
Alles eerst helemaal kaal, het dieptepunt bereikt zodat het daarna alleen maar weer beter kan worden. Per slot van rekening worden over twee weken de dagen al weer langer, wordt het iedere dag weer wat langer licht en in onze harten ook.
Donkere dagen
Bij het openen van de gordijnen werd het binnen amper lichter zodat ik maar van ermoei een lampje aanstak — uiterst zuinig led-lichtje uiteraard. Ik werd er zelf niet vrolijker van vooral niet omdat ik toch echt naar buiten moest, ondanks miezer en harde wind.
Het viel natuurlijk wel mee en op de terugweg bij de Dommel even staan kijken naar de ombouw van de Technische Dienst tot luxueuze appartementen.
Daar zijn ze al jaren mee bezig maar het ziet er nu naar uit dat met een klein jaartje de rust weerkeert op dit anders zo stille plein, het Frederik van Eedenplein. Zo genoemd omdat vlakbij het voormalige landhuis ‘Het Paradijs’ heeft gestaan waarvan het koetshuis het langst stand heeft weten te houden tegen de vooruitgang.
Maar uiteindelijk ging dat ook plat en waarom, geen hond die het weet want de plaats waar het stond is tot op heden onbebouwd.
Ja, je loopt wat af te ‘prakkezeren’ in de striemende miezer die ik tegen had, maar ben je thuis voor je er erg in hebt en thuis daar is… nee geen koffie maar soep.
PS In het kader van de beste camera is de camera die je bij je hebt sta ik wederom paf van wat ik uit een kiekje gemaakt met de aaiFoon kan halen met Affinity Photo. En die aaiFoon is ook nog eens zwaar antiek.
Hier komt mijn meel vandaan
De Genneper Molen in vol bedrijf en behalve het stromende water en het spetteren van de schoepen hoor je niks. Ook binnen is alleen het gekreun van houten balken en het vage diepe gerommel te horen van de maalstenen die hun zegenrijke werk doen.
Maar het is natuurlijk geen vooruitgang zo’n watermolen die ook nog eens gratis aangedreven wordt want de vooruitgang gaat gepaard met prijsverhogingen en herrie, vooral teringherrie zoals van bosmaaiers en bladblazers die de nederige zeis en de hark van vroeger hebben vervangen.
De gezelligste maand van het jaar
Zwaar bewolkt, grijs en grauw, af en toe wat goor licht op de horizon en dan klettert de regen weer tegen de ramen. Gezellig.
Ik stond in de keuken te wachten tot m’n eitje het juiste aantal minuten gekookt had, toen plotseling m’n zak oorverdovend begon te loeien. De aaiFoon en nog net kon ik iets over alert.nl en u hoeft niks te doen lezen voor het lawaai verstomde. Huh, ik hoef niks te doen en tocht bezorgen jullie me bijna een hartverknettering en hoe komt dat, heb ik dat ingesteld? Buiten ging het geloei gedempt verder, o ja de eerste maandag van de maand, van de gezelligste maand!
Ik lach me weer eens ouderwets het lid uit de pantalon
De staatssecretaris van volksgezondheid en nog veel meer heeft namens de regering besloten dat we allemaal nou eindelijk eens gezond moeten gaan leven. En dus is niemand het eens met de plannen, logisch natuurlijk want dit is Nederland waar iedereen het altijd beter weet voor een ander. De ander doet het fout, die zuipt en vreet te veel en vooral, vooral ik herhaal vooral moet die ander eindelijk eens voorgoed stoppen met roken. Daarom is het zo komisch dat je tegenwoordig steeds vaker op een website waar je informatie kunt opvragen of je kunt aanmelden voor een nieuwsbrief bovenstaand kader ziet en dat kader lijkt sprekend op… jawel.
Tromgeroffel en hoorngeschal
Nou ja, eigenlijk waren het bazuinen maar daar hoor je nooit meer iets van. Raar woord dat eigen-lijk vooral in dit verband dat helemaal weg was door die instortende nieuwbouw eigenlijk al wat ouder maar zeker geen ruïnes.
Ja, als je toen vriendjes was met het opperwezen was je oppermachtig. Stom dat niet iedereen hetzelfde opperwezen had, nee, iedereen had er één maar sommigen nog veel meer maar daar was dan toch weer één de baas, zeg maar de opperbaas. En zo was de cirkel weer rond en de muren een puinhoop.
De boeken kunnen weer dicht
Het probleem is opgelost, of eigenlijk was het geen probleem maar iets dat ik ergens tegenkwam en nog niet onder de knie had. Ik bedoel dus een object, een vlak of dondert niet wat kunnen vullen met een patroon. En dat patroon ook zelf eerst maken en dan als een ‘stijl’ opslaan.
Dat kan ik nu allemaal en dus heb ik me even uitgeleefd in bijgaand plaatje en nee… niet op het alpinopetje hoewel dat ook zou kunnen, want er zijn grenzen. In Frankrijk moet je in zo’n geval niet grenzen maar limieten zeggen, daar kunnen ze niet om lachen als je het expres fout doet.
Net als toen Hans in een franse kroeg waar we per ongeluk verzeild waren geraakt, vertelde dat als hij een slagerij zag met het opschrift ‘Boucherie’ hij dat heel onvriendelijk vond: ‘boe chérie’. IJzig stilzwijgen.
Dat een ‘souvenir’ volgens hem een ‘onderkomen’ was heeft ie toen maar niet verteld. Het zijn niet zulke lachebekjes die Fransen, dat Oranje met 2-0 gewonnen heeft vinden ze vast en zeker ook geen humor.