Het laatste stukje van een hele schapenkaas die ik uit Italië meegenomen heb. Helaas bijna op want die kaas is me toch een partij lekker… ongelooflijk en ik snap niet dat zoiets in ons lieve vaderland niet te krijgen is, want schapen hebben we hier ook zat, daar ligt het niet aan.
Ik had die kaas gezien op de markt en uiteindelijk heeft Ineke de kaas voor mij gekocht want die spreekt vloeiend Italiaans terwijl ik niet verder kom dan ‘buon giorno tutti’ en da’s alles en daar koop je geen kaas voor.
Je moet er niet aan ruiken, maar dat heb je met meer dingen, want zulke zweetvoeten bestaan volgens mij niet dus is het moeilijk te zeggen waar het dan precies naar ruikt, maar toen ik in Engeland was met Geert om een eindje te wandelen hadden ze daar een kaas genaamd ‘Stinking Bishop’ en zonder die ooit geroken te hebben denk ik dat mijn Italiaanse schapenkaas heel dicht in de buurt komt.
Maar de smaak is onovertroffen en ik zal erg verdrietig zijn als ie op is.