Leica D-LUX 4;
Het was mijn jaarlijkse grote beurt bij de oogpoli en gelukkig was het niet druk. Maar dat was Cruijffiaans geluk want navenant dat het niet druk was schoot het niet op.
Mijn eigen oogarts was er niet en ook de ogen-meet-mevrouw was nieuw en of het daar aan lag weet ik niet maar de druk was ineens veel te hoog en daarom jaste zij er nog maar een paar druppels bij zodat ik de hele wereld onderhand voor een psychedelisch konijnenhok aanzag.
De vervangende arts was warempel een man, een jonge man en doortastend en aardig ook nog. Hij mat de druk nogmaals en constateerde normale waarden. Geen druppels hè? Geen druppels dokter. Hij zou wel graag een nieuwe gezichtveldmeting zien ook al komt het nooit meer goed met dat veld. O, zei ik, net als het ringen van vogels, het helpt geen pest tegen het uitsterven maar het is zo leuk voor de wetenschap. Hij keek me enigszins bevreemd aan en antwoordde dat het natuurlijk niet hoefde als ik het niet zag zitten, maar was toch ingenomen met mijn antwoord dat ik wel wat over had voor de wetenschap.
Dus dat gaat volgend jaar gebeuren en bij de balie konden ze dat haarfijn voor me regelen. Een recept en een hand en dag dokter.
En bij de balie konden ze in tegenstelling tot vorig jaar niks regelen; over twee maanden maar eens bellen.