Marten Hogeweg

Nee dat is geen tikfout, maar dat zei Malle Pietje altijd. Alles koste in zijn winkeltje altijd op de kop af een golden en niet een gulden. Malle Pietje, de beste vriend van Swiebertje, heette in het echt ook Piet, Piet Ekel en hij rookte sigaren. Let wel, in een kinderprogramma op de televisie en niemand die er iets van zei want al die kersverse Dolle Mina’s rookten zelf ook als schoorstenen: Drum of Samson, een enkele zware van Van Nelle. Daarom waren die tuinbroeken zo populair want die shag en een aansteker pasten prima in die klepzak van die overall.
Dat hele programma was een aanfluiting van de gevestigde orde, ga maar na: het gezag in de figuur van Bromsnor werd constant voor schut gezet door die Swiebertje en de burgermeester als hoofd van de politie lachte erom. Het moest wel verkeerd gaan en dat is ook gebeurd. Nu de lijken opgestapeld liggen in de straten lachen de burgermeesters niet meer; echt niet..

Wat er met het tundeltje gebeurd is vertel ik een andere keer.

Een bloemetje aan een mini-mini komkommertje! Dat is snel want de hele plant staat, na binnen te zijn opgekweekt nog geen week buiten. En tegen de voorschriften in heb ik hem of haar maar één dag laten wennen. Tis een klimkommer Iznik genaamd, waar kleine vruchten aankomen; precies goed dus.
De peultjes smaakten goddelijk en ik hoop op een overvloedige oogst. De paksoi smaakte nergens naar en begon al door te schieten. Ook de bieten doen het slecht maar het is nog vroeg. Dus de vingers gekruist.

Ik was de wanhoop nabij. En wel hierom: sinds de kroontjeskrisis zijn alle ontbijtcafees, smikkelhoeken en lunchlokatsies gesloten en dreigt een groot deel van de mensheid te verhongeren. Bovendien verveelden ze zicht te pletter en herinnerden zich nog net op tijd — fors geholpen door de suïcidale media — dat ze ook nog bejaarde ouders, opaas en omaas hadden waar ze eerder met geen stok naar toe te slaan waren. Dus gingen ze videobellen, lieve teksten op de stoep kalken en hoorden van die bejaarden dat je zèlf ook koekjes en zoete broodjes kunt bakken en dat dat leuk is. Gevolg: overal maar dan ook overal waren eieren, bloem en gist uitverkocht! En pleepapier maar het verband ontgaat me.

Daar zat ik als thuisbakker. Ik had nog meel voor drie broden en twee zakjes gist en de molen was gesloten vanwege dat hoerige virus, hetgeen ik kan billijken. Ten einde raad keek ik toch maar weer eens op de site van de molen en toen bleek dat de sluiting nog alleen voor de zondag gold.
Met een bonzend hart vol ongeloof liep ik naar de molen en verdomd al van verre zag ik het waterrad draaien. De deur was dicht maar het bovenste deel was een loket geworden met plexiglas spatscherm en daar stond de molenaarsvrouw breed lachend de klanten te helpen en ik was meteen aan de beurt en kocht wat ik nodige had — nee niet meer, zo ben ik niet — en rekende contactloos af met de banken-app op mijn aaiFoon en keerde luid zingend zonder dat iemand het hoorde terug naar huis.

Zo, het begint ergens op te lijken. De mini’s staan strak in het gelid en zojuist heb ik gezaaid wat gezaaid kan worden: paksoi, pluksla, radijs en worteltjes.
De wintersla die er al stond heeft er ook duidelijk zin in gekregen en heeft al menig blaadje geofferd op het altaar van mijn onverzadigbare vreetlust.
Volgende week weer nachtvorst maar hier op mijn beschutte balkon heb ik daar geen last van. Halleluja.