Lodewijk

woensdag 22 januari 2020

Weer of geen weer, maar iedere dag en vaak meerdere keren komt Lodewijk voorbij. Ik weet helemaal niet of hij wel zo heet, maar omdat ik genetisch gemanipuleerd ben door mijn moeder die het ook niet kon laten, geef ik iedereen die me opvalt een bijnaam. En dit is dus Lodewijk.
Altijd, zomer en winter helemaal in het zwart gekleed passeerde hij met bedaarde doch ferme pas mijn raam maar sinds een paar dagen draagt hij in plaats van een zwarte een fel oranje jas. Ik ben helemaal van slag en vraag me af of hier ‘moeten’ in het spel is, want ik zag toevallig een maand of zo geleden toen ik naar mevrouw K liep dat hij een aanleunwoning van het Labrehuis binnenging. Het Labrehuis is afgebroken maar dit tamelijk nieuwe gebouw staat er nog. Dus denk ik dat hier procedures en protocollen aan het werk zijn want een normale gek loopt niet vrijwillig in zo’n oogverscheurende veiligheidsjas. De hoogbejaarde boer die jaren geleden iedere dag rondjes van minstens zes kilometer achter zijn rollator liep moest ook een fluoriderend vestje aan maar verdomde dat vierkant en ten einde raad had de zuster het ding maar in z’n mandje gekieperd, vertelde hij moeizaam — door een beroerte sprak hij slecht — maar met veel gegrinnik.

Overigens gaat het met mij uitstekend, maar er gebeurt hier zo weinig opwindends en heb ik heel Gennep al minstens tienmaal gefotografeerd, dat de frequentie van verslaggeving erg laag is en tot het nieuwe balkontuinseizoen begint ook wel zal blijven.

Hout moet

dinsdag 7 januari 2020

Ja dat ook, maar ik bedoel natuurlijk houd moed. Want net als ik en ieder welvoelend mens krijgt u vast en zeker ook het dwarsgebakken schompes van dit gore grijze grauwe halfduistere weer.
Maar stilletjes heel voorzichtig worden de dagen al iets langer, vooral savonds en af en toe breekt heel aarzelend de zon door de mist of de laaghangende wolken. Vandaar.

Wintergasten

donderdag 19 december 2019

Hoewel er het hele jaar door wel ergens een koppeltje Canadese ganzen rondscharrelt, komt er ieder jaar een grote groep van wel zo’n veertig ‘wilde’ Canadezen hier de winter doorbrengen. Of het steeds dezelfde groep is weet ik niet en ja natuurlijk heb ik dat gevraagd maar ze geven geen antwoord en die ganzen lijken sprekend op elkaar… of ben ik nou racistisch.Het valt me wel op dat ze steeds minder schuw worden en misschien is het toch dezelfde groep. Gezellig.

Even iets anders: toen ik net terug kwam van meneer Appie zag ik dat het rare bord over rood licht verdwenen was en dat er in de ventweg van gene zijde — of eigenlijk de ventweg van deze zijde bekeken vanuit mijn bed — een anti-auto-verhoging was aangebracht. Ze kunnen er niet in of uit, maar de fietsende mennekes en meidjes wel. Zouden ze ten stadhuize alhier dit blog lezen? Lijkt me sterk.

Ik snap er weer geen reet van

donderdag 12 december 2019

Sinds er naar en niet meer met mensen gecommuniceerd wordt ben ik het spoor volledig bijster. Neem dit bord, voor wie is deze boodschap bedoeld en vooral… wat staat er? Het hangt aan de paal met verkeerslichten voor fietsers dus je zou denken dat die zich aangesproken moeten voelen, maar waar is de laatste oversteek? Logischerwijze is dat de ventweg aan gene zijde maar daar staat helemaal geen verkeerslicht.
Is het bord bestemd voor automobilisten dan geldt hetzelfde als voor de fietsers, er staat nada niks. Moeten voetgangers zich aangesproken voelen, waarom hangt dat bord dan niet aan de paal met voetgangerslicht?
En wat is er zo bijzonder aan dat rood licht bij de laatste oversteek dat een ieder er speciaal op moet letten? Wordt daar een eigentijds blijspel opgevoerd, hangt er hedendaagse moderne conceptuele schuurkunst die je op het verkeerde been zet, of bedoelen de makers van het bord soms het rode licht waar je normaal gesproken als verkeersdeelnemer voor moet stoppen… grote genade kommunikaasie weet je wel.

Boem is nog altijd ho

dinsdag 3 december 2019

Het was weer eens tijd voor de kapper en dus in alle vroegte, ongeveer half elf, op pad. Het was lekker fris en mistig maar nou ook weer niet zó mistig. Toen ik linksaf de Aalsterweg op ging kwam er een loeiende ambulance aan en eenmaal om de hoek zag ik een auto in vol gevecht met een harmonicabus. Hoewel het bij nadere inspectie wel erg meeviel en de ziekenauto droop dan ook zwaar teleurgesteld weer af.
Er was een auto uit een uitrit pardoes de weg opgereden terwijl er een bus aankwam. Nou zie je natuurlijk zo’n bus makkelijk over het hoofd vooral als het druk is en heel misschien, je weet maar nooit en het is niet te bewijzen maar toch, zat de bestuurder wel te telefo…..
Dat dacht de kapper ook en omdat er niemand voor mij was kon ik meteen in de stoel gaan zitten. Het is altijd reuze gezellig bij de kapper, de tijd vliegt en na een half uur stond ik weer buiten en daar stonden de bus en de auto ook nog steeds. Niet even die kar terug de inrit opgeduwd en de bus die zo te zien niet veel schade had door laten rijden zodat de passagiers op tijd op de High Tech Campus hun verhaal kwijt konden en weer aan het werk gaan.
Nee, niks daarvan. Eerst de procedures en protocollen afwerken dus ik denk dat de hele handel er nog wel staat want goei werk heeft tijd nodig.

Gouden zaterdag

zaterdag 30 november 2019

Na Black Friday waarop ik overspoeld werd met super kortingen is het nu gouden zaterdag, met een uitbundige zon die staat te stralen in een wolkenloze hemel. Terwijl ik me koester in dat zonlicht overdenk ik mijn zegeningen: de enorme hoeveelheden geld die ik gisteren bespaard heb. Ik had namelijk niks nodig en dus helemaal niks gekocht; tel uit je winst.

Hier wordt Sinterklaas niet vrolijk van

maandag 18 november 2019

En ik ook niet en natuurlijk, de natuur moet z’n loop hebben, dat kan ik billeken. Maar het idee om nog maanden droef uit het raam te moeten staren, terwijl de regendruppels als dikke tranen over de ruiten biggelen, nodigt niet uit om een uitbundig feestgezang aan te heffen.
Echt inspirerend is het ook niet dus zal de frequentie van nieuwe ontboezemingen in de pas lopen met het aantal uren daglicht… zucht.

Verder heb ik niks te klagen als bofkont op een goddelijk luizenhoofd in Frankrijk.

Totale zinsverduistering

maandag 11 november 2019

Drie tuinmeneren zijn met de modernste, door de arbo goedgekeurde hulpmiddelen ruim drie uur bezig geweest met het verwijderen van dode bladeren. Twee medewerkers met de voorgeschreven gehoorbeschermers hebben met bladblazers de boel op lange stroken geloeid — de verplichte oordoppen gelden niet voor de argeloze omwonenden — en daarna heeft een derde medewerker in een trekker met aangehangen bladzuiger die op stroken geblazen bladeren opgeveegd. En dat viel om den drommel niet mee, keer op keer reed hij zijn combinatie heen en weer (ha dat rijmt) en uiteindelijk is na drie uur noeste arbeid een grasveld zo groot als een zakdoek bladvrij geraakt.

Dezelfde drie mannen hadden in alle stilte met hark, bezem en kruiwagen de klus, zoals vroeger, in een half uurtje kunnen klaren, maar dat is geen vooruitgang en daar kan een eigentijdse firma in groenonderhoud natuurlijk niet aan beginnen.

En een prettige dag nog

zondag 3 november 2019

Enkele weken geleden keek ik tijdens het douchen omhoog — nee dat doe ik normaal niet — en zag rare vlekken op het plafond. Die werden langzaam groter en zwarter en er verschenen druppels.
Zucht, toch niet weer een lekkage? Jawel, weer een lek. Ik vulde op de site van mijn huurbaas een reparatieverzoek in en kreeg promptde volgende dag een mail terug met de vraag of er misschien iemand boven mij woonde en zo ja op welk nummer dat dat dan wel niet mocht wezen. Een duidelijk geval van een huurbazin die haar eigen woningbezit niet kende want uiteraard had ik bij het reparatieverzoek behalve mijn naam ook mijn adres moeten vermelden.

Afijn, reeds een week later kwamen er twee mannen van het Woonbedrijf die een gat in het plafond sloegen, zeer ernstig en bezorgd keken en mij vervolgens meedeelden dat het lekte en dat er iemand van Strukton zou bellen wanneer hij kon komen komen… en een prettige dag nog.
Na veel gebel kwam er na een week iemand die constateerde dat het hoogst waarschijnlijk een lek was maar dat de bovenbuurvrouw de kraan moest laten lopen om te kijken hoe of wat. Dus weer bellen en nog eens bellen want de buurvrouw draait onregelmatige diensten… en een prettig weekend nog.
Maandag komt er na tienen iemand om het lek te maken en anders belt ie.

Helaas het is weer zover

zondag 27 oktober 2019

Een uur langer slapen! Nee ik zeg niks meer. Maar over een kleine twee maanden worden de dagen alweer langer, zijn de ‘feest’dagen voorbij en kan voorzichtig de neus uit het warme schuilhol gestoken worden en het leven weer beginnen.

Gehacktballetjes

zondag 20 oktober 2019

Hoewel er al vaker bij de maaltijd geen vlees op m’n bordje lag en ik toch zeer smakelijk smikkelde, had ik blijkbaar de Boze Boerenopstand en de beelden van hun opvatting over dierenwelzijn nodig om definitief te kappen met vlees.
Dan maar eens vleesvervangers proberen en zo kon het gebeuren dat ik bij de grootgrutter een pakje Gehacktballetjes van de Vegetarische Slager in m’n mandje mikte. Tien balletjes samen honderdzeventig gram, da’s mooi voor twee maaltijden. De eerste keer bakte ik de balletjes volgens de gebruiksaanwijzing bruin in een scheut olie. Een citaat uit Trouw beweerde op de verpakking: ‘Blind proevend zou je zeggen dat het vlees is.’ Ik moet zeggen dat het ook met de ogen open de structuur en de smaak had van gehakt maar dan gekruid op een manier die niet de mijne was. De volgende dag braadde ik ze kort aan om ze vervolgens te stoven in een saus van veel uien en peterselie met mosterd… beter, veel beter.
Maar de balletjes zijn gemaakt van onder andere bonen en tarwe en waarom zou ik dan geen bonen en tarwe eten, ik ben dol op bonen, bijvoorbeeld een stoofschotel van witte bonen met tomaten en snijbiet, heerlijk. Of een groenteschotel met — daar is de tarwe — couscous.

Afijn, voor mensen die het ‘vleesgevoel’ niet kunnen missen zijn het prima ballen en zeker een traktatie bij het borrelen met veel drank, mayonaise, mosterd en die mierzoete chilisaus, maar ik laat voortaan niet alleen het vlees maar ook de vleesvervangers bij meneer Appie gewoon aan mij voorbij gaan.