Marten Hogeweg

Enkele maanden geleden drongen actievoerders de stallen van een varkensboer in Boxtel binnen. Er werd geen schade aangericht — ook niet na minutieus weken durend onderzoek — behalve aan de voertuigen van de actievoerders die door boze boeren in de sloot gekieperd werden. Niet zo moeilijk met die monstertrekkers van tegenwoordig.
De verontwaardiging over de bezetting was groot en de voltallige fractie van het CDA stond zich witheet te verdringen rond de microfoon en sprak van een inktzwarte dag.
Afgelopen zondag vonden 100.000 (honderdduizend) kippen de dood bij de zoveelste stalbrand, deze keer in Groningen. Ik was benieuwd naar de reacties en volgde oplettend alle mij ter dienste staande media. Doodstil, net als die kippen.
Geen withete CDA-er te bekennen die van een roetzwarte dag sprak. Nou is dat wel begrijpelijk door het Pietenprobleem, maar ook over een pikzwarte dag werd niets gehoord. Eigenlijk wel weer logisch met al die vrouwenquota’s, maar zelfs een genderneutrale zwarte dag kon er niet af.
Merkwaardig.

Ik ben niet vertrokken naar een verwegbestemming, ook lig ik niet dood onder aan de trap, maar ik ben gewoon lui. Ik lig op de bank en kijk heel langzaam om me heen naar een tomaat bijvoorbeeld. Maak me niet druk over gek geworden idioten die naar de rechter stappen omdat het hoogbegaafde prachtkind niet mee kan doen aan de musical. Of over progressieve Amsterdamse intellectuelen en kunstenaars die anders graag luidkeels in de babbelmedia foeivingeren naar witte provinciale onderbuikers die iets tegen asielzoekers hebben, en nu te hoop lopen tegen het Holocaustmonument dat voor hun deur dreigt te verrijzen. Ik neem het voor kennis aan en schakel over naar den bels naar Michel en José voor de touretappe.
Dat verrekte gevoetbal is gelukkig even afgelopen.

‘Anderhalve week geleden ging mijn televisie kapot’ zei ik gisteren tegen Grotezus terwijl we lekker op haar balkon zaten met een kouwe klets in de hand.
‘Heb je hem laten maken?’ vroeg ze.
‘Waar kan dat nog?’antwoordde ik geheel in Joodse traditie met een tegenvraag.
Ik vertelde dat een nieuw apparaat amper nog een scheet en drie knikkers kostte en dat ik een ietwat grotere had besteld met ‘4K’ en dat het ook een slimme televisie was met apps enzo maar dat ik daar geen gebruik van maakte want ik was zelf slim genoeg om te weten wat ik interessante programma’s vond enzovoort. Ze knikte en wou er zelf ook een en dus gaf ik haar de url van de winkel.
Ik ging voort met te vertellen dat ik alle onderschriften weer kon lezen en dat het beeld haarscherp was maar dat ik in eerste instantie dacht dat er iets mis was met de kleuren. Want tijdens het zappen kwam ik in de babbeltafel van Jeroen Pauw terecht. Gelukkig stonde het geluid uit want hij — en de meeste van zijn vriendjes — heeft een irritant spraakgebrek, hij kan de oo niet uitspreken en maakt er een auw van. Dus waarschijnlijk heet hij helemaal geen Pauw maar Jeroen Poo.
Maar ik dwaal weer af want ik dacht: ‘Wat heeft die man ineens een oranje kop!’ en zocht al naar de instellingen om de keuren aan te passen. Niet dus, gong niet. Ondertussen zapte ik verder en bleek dat alle kleuren schitterend prachtig waren behalve in studio-klets-programma’s. Op alle zender dus, Bels, Duits, Engels maakte niet uit en toen viel de viftigeurocentmunt: visagie. In al die studio’s worden de presentatoren en gasten eerst geplamuurd en geverfd. Maar daar mag met die nieuwe televisies wel iets aan gedaan worden want het is geen gezicht meer. Kijk maar naar de foto van Jeroentje die ik van het scherm gemaakt heb, zijn hand is vrij normaal maar zijn gezicht… Het lijkt wel op ie op handen en voeten stond toen ie gespoten werd. Maar dat grapje mag niet meer.

Uit recent wetenschappelijk onderzoek blijkt dat uit het ontbreken van de kangoeroe in de Chinese Dierenriem kan worden afgeleid dat de ouwe Oerchinezen nooit in Australië zijn geweest.

Na het opnieuw bestuderen van de data komt een speciale Dierenriemcommissie tot een heel andere conclusie. Namelijk dat de ouwe Oerchinezen wel degelijk in Australië zijn geweest maar dat ten tijde van hun bezoek de kangoeroe nog niet was uitgevonden.

Deze conclusie wordt evenwel bestreden door een derde groep specialisten die na intensieve bestudering van de data met zekerheid kon vaststellen dat de ouwe Oerchinezen zowel in Australië zijn geweest — welhaast meerder keren — als dat zij daar de kangoeroe aantroffen. Maar ook waren de bezoekers zeer onaangenaam getroffen door het, in hun ogen, onesthetisch gespring van dat beest en al bij de eerste confrontatie onmiddellijk met kromme stokken zijn gaan gooien om het dier te doden.

De eindconclusie is dan ook dat de boemerang een Chinese uitvinding is.

Als er een vogeltje op je raam poept brengt dat geluk, tenminste dat zei ons moeder altijd. Maar in dit geval had het wat minder gemogen want het is het enige raam waar ik niet bij kan. En de huurbaas laat het maar één keer per jaar wassen; da’s genoeg zegt ie. Nou kan ik gelukkig erg goed iets niet zien, dat scheelt.

Afijn, de eerste dag van de zomer begint dus goed en het wordt helemaal krentebol want volgende week als het Grotezusdag is moeten we rekenen op zo’n 35°C — vijfendertig graden op de schaal van Celsius. Lekker toch.