Last of the summer wine

maandag 14 oktober 2019

Last of the summer wine is een Britse komische serie die nooit, ik zeg nooit, op de Nederlandsche zenders vertoond is, zelfs niet door de ouwelullenzender Max. Waarom niet? Geen idee want het is op afstand mijn meest favoriete serie met Monty Python als goede tweede. Het gaat eigenlijk over niks, nou ja over een stel recalcitrante bejaarde kerels adequaat daarop reagerende oudere dames. Om het netjes te zeggen. De serie is al oud en vanwege het hoge sterftecijfer van de acteurs komen er steeds nieuwe idioten aan bod, maar echt bij de tijd is het allemaal niet. Op een Aziaat na, mister Entwizzle uit Hull, zijn het allemaal blanken, niemand is homo of lesbisch en ook de andere afkortingen zijn in geen velden of dreven te bespeuren. Vandaar misschien de Nederlandse boycot.
Ik heb toen je voor een paar euro extra alle Britse zenders kon ontvangen — nu kost het de aanbetaling op een hoekpand en moet je er nog een hoop shitzenders bij nemen, nee dus — een aantal afleveringen opgenomen en regelmatig lach ik me dus weer de lul uit de broek. Maar dit terzijde.

Nee ik dwaal niet af want die sfeer van de laatste zomerse wijn proefde ik vandaag en gisteren volop op mijn balkon waar de snijbonen het na een laatste oogst voor gezien hielden en ik in een aangenaam zonnetje de boel opruimde, alles keurig aanveegde en met een welgevallig oog constateerde dat de bietenoogst begint, de snijbiet niet van ophouden weet, de peterselie zich uitbundig aanstelt en de wintersla er echt zin in heeft en de pepers nog steeds volhangen met nieuwe vruchten.
Dat wordt een hete winter.

De regen van vandaag is
de pils van morgen

woensdag 9 oktober 2019

Eigenlijk is het een oud Schots gezegde en moet het ‘de whisky van morgen’ zijn, maar hier wordt geen whisky gestookt — althans niet legaal — maar vlakbij in Dommelen wel pils.
Het water dat de brouwerij daar oppompt voor de bereiding van dat smakelijke gerstenat is zo’n vierduizend jaar geleden als regen op het Kempisch Plateau gevallen en is in de loop der tijd door dikke lagen zand en leem gefilterd.
Dus ‘morgen’ is een rekbaar begrip maar het resultaat is wel schoon, biologisch, goed voor het klimaat, inclusief, met zonder glazen plafond en genderneutraal.
Proost.

Verward

woensdag 18 september 2019

Ik. zat nog maar net aan de koffie toen mijn aaiFoon belde — nee die tjoedelt niet, die belt. Grote zus am Apparat of ik morgen wilde komen in plaats van vandaag want de buurvrouw lag dood onder aan de trap… zonder rollator of zoiets.
‘Euh…’ zei ik nog warrig van de nacht ‘dat is geen probleem.’ ‘OK alles goed?’ ‘Alles goed.’ ‘Tot morgen dan.’

Nou is mijn sterrenbeeld Structopaat met de planeet Autis in het zevende spectrum dus u begrijpt dat ik even duchtig moest nadenken en danig verward was. Wat moest ik vandaag eten en wat met het eten van morgen? Alles stond immers al weken van te voren gepland en dat moest razendsnel aangepast worden. Het angstzweet brak me uit… keuzestress!
Rustig gaan zitten, concentreren op de ademhaling en langzaam kwam het inzicht ingedaald: vandaag wordt morgen en morgen wordt vandaag.

Opgelost. Ik blij maar dat was snel over toen ik de lange rij wachtende voor de kassa bij mijn vertrouwde grootgrutter zag.

Naar Zuid-Laren

maandag 16 september 2019

Nee, dat was Berend Botje en die kwam nooit weerom. Ik ben gewoon thuis en hier gebeurt gewoon niks dat vermeldenswaard is. Vandaar de mediastilte.

Foei koei

dinsdag 10 september 2019

Nu de klimaatcrisis onderhand een feit is wordt er met name met een foeifinger naar de veestapel gewezen als hoofdveroorzaker van alle ellende. Maar toen er een voorstel werd gedaan om het aantal varkens en kippen te halveren — het aantal, niet de beesten zelf — kwamen er meteen deskundige rekenmeesters die aantoonden dat dat weinig of niets zou uitmaken; hooguit 4%. Nee de koei waren de grote boosdoeners, niet de auto’s de vliegtuigen of de industrie, nee de koei.

Dat zal dan wel denk ik dan, als deskundigen het zeggen zal het wel waar zijn, maar al duizenden jaren lopen er runderen te grazen op de wereld. Tientallen miljoenen bizons trokken over de prairies van Noord Amerika, oerossen, yaks, lama’s, zebra’s en noem maar op graasden in grote kuddes wel ergens op de wereld. Het hoestte van de grote grazers en allemaal schijten en water slurpen en kwalijke dampen uitstoten zonder dat het klimaat er erg in had en nu plotseling ligt het niet aan het gedrag van de mens maar aan de koei.

Brood

woensdag 4 september 2019

Herman Brood had in een grijs verleden een carnavalshit met het schone lied ‘Maak van uw scheet een donderslag’ — nee niet ‘Kom van het dak af’, dat was later en bovendien van Peer Koelewijn en die zong het eerder.
Natuurlijk heb ik die titel onthouden en nog dagelijks citeer ik de kreet met veel genoegen.
Overigens wil ik op deze plaats even opmerken dat Herman Brood geen zoon is van Marco Bakker. Nee, wat ze ook beweren, dat is niet waar.

Deze onweersbui ging helaas mijn huisje stilletjes voorbij en dat is jammer want ik ben dol op onweer en niet alleen vanwege Herman Brood maar om de oerkracht die er vanuit gaat. Een flink noodweer met veel donder en bliksem regen en rukwinden kan gemakkelijk een popfestival met bijbehorend tentenkamp binnen luttele minuten wegvagen. Prachtig toch.

Vroeger had je geen popfestivals maar wel onweer en ons moeder was daar doodsbang voor. Toen we allemaal nog klein waren en er brak een onweer los dan moesten we in optocht achter ons moeder aan die met wijwater en een palmtakje bezwerend door het hele huis ging en bij iedere bliksemflits angstig riep ‘Moeder Gods Maria’.
Ik vond dat dolkomisch maar liet dat uiteraard niet merken maar nog steeds mag ik graag te pas en vooral te onpas ons moeder citeren.

Ik lig op de bank en kijk

zondag 1 september 2019

Af en toe val ik in slaap en als ik wakker word denk ik dat ik best wel zin heb in een bordje ‘Cabeza de carrera’. Natuurlijk weet ik dat het niks met eten de maken heeft en domweg Kop van de wedstrijd betekent maar ik krijg er nou eenmaal altijd als ik het zie staan reuze trek van.
Net zoals ik vroeger lag te likkebaarden als tijdens de Giro ‘Ultimo chilomettro’ in beeld verscheen. Ik hoop dat ik het goed schrijf want de Giro is al een paar jaar verkwanseld aan de commercie en wordt alleen maar in het Engels uitgezonden op Eurosport en naar die zender mag ik niet kijken, zelfs niet met een Boerka aan.

Verder hoop ik dat alles goed gaat met u en ik ga zo weer op de bank voor het wedstrijdverslag met Michel en José. Overigens vind ik dat Michel op moet houden met José steeds in de rede te vallen. Steunbetuigingen graag naar BRT Sporza; spoed.

Slaai

maandag 26 augustus 2019

Als structopaat eet ik elke dag na de koffie als ontbijt een boterham met een zuivelsmeersel en een blaadje slaai — eigenlijk eet ik slaai alleen op brood.
En dus had ik behalve snijbonen, pepers, wortels, bieten en kruiden ook slaai gezaaid, plukslaai want dan kan ik iedere dag een of meer blaadjes oogsten zonder dat het ooit opraakt; theoretisch dan.

Maar het ging niet goed, alles lag slap en zieltogend tegen de vlakte, net als de jonge bieten en na aanvankelijk succes hielden ook de snijbonen het voor gezien.
Op de pepers en de wortels na was het leed en ellende en droefheid alom. Blijkbaar had ik zwaar gezondigd en restte mij slecht geween, geknars van tanden en boete doen: onder luid geweeklaag as op mijn hoofd strooien en mijn kleren verscheuren. Maar waar haal ik zogauw met temperaturen boven de dertig graden as vandaan en mijn kleren verscheuren… hallo ik ben gekke gerritje niet.

Afijn, ik bleef trouw water geven en ineens schoot de groei er weer in en bijt ik iedere ochtend weer in een smakelijke boterham met slaai. En de snijbonen zijn ook weer gaan bloeien.

Het is weer voorbij

vrijdag 23 augustus 2019

Nee, niet die mooie zomer want die maakt na een dipje een doorstart, met de bijbehorende hitteplannen en waarschuwingen om extra op kwetsbare groepen zoals ouderen te letten. Ben benieuwd of er deze keer nou wel iemand op de stoep staat met extra drinken — Dommelsch graag.

Nee, ik bedoel die heerlijke rust, geen auto te zien op de rondweg, geen fietser die de duik naar het tunneltje maakt. Maar dat is voorbij, de auto’s staan weer gezellig kop aan kont te snuffelen tijdens de spits en de mennekes en meidjes hebben in slordige ongeorchestreerd luidruchtige samenstellingen hun boeken opgehaald om er volgende week weer plankgas tegenaan te gaan.

Ja, wel nog even over de foto want daar is van alles op te zien: alle kleine lantarens staan scheef, van een beetje tot verrekkes veel en de scheiding tussen natuur en netjes loopt precies van links onder de bomen tot aan het trappetje bij de tunnel. Waarom juist daar? Geen idee.

De tijden veranderen

maandag 19 augustus 2019

Als ons moeder dit zou kunnen zien dan kon ik meteen aan de slag met een oud en bot aardappelschilmesje om al dat onkruid tussen de stenen weg te krabben.
En mopperen of tegenwerpingen maken had geen zin, je deed wat je moeder zei. Weliswaar met de pest in je lijf en het vaste voornemen om niets maar dan ook niets ooit nog als onkruid te bestempelen laat staan om weg te halen als je eenmaal de macht overgenomen had.
En zo geschiedde en in de hemel is behalve geen bier ook geen onkruid en hier in het nu bestaat onkruid niet meer, alleen nog maar natuur.