Marten Hogeweg

Ik kon er niet door. Een groot hek, waarachter drie bouwmannen stonden te staan, versperde mijn weg. Ik vertelde de mannen dat dat ik naar de kapper moest om winterklaar gemaakt te worden maar ze reageerden niet.
Gastarbeiders? Ik dacht van niet want die koppen kwamen uit Rooi of Buul of Maaskantje maar beslist niet uit een nabij of ver exotisch buitenland.
Afijn, ik zag dat ik maar een klein stukje hoefde om te lopen en dat deed ik toen en de kapper deed zijn ding en kweet zich zoals gewoonlijk weer uitstekend van zijn taak en dus was ik blij dat ik een petje bij me had want het was een frisse ochtend ondanks de uitbundige, ja zelfs frivole zonneschijn. Op de terugweg stonden de mannen er nog precies zo als op de heenweg.
Pantomime misschien?

De wind is aangewakkerd tot verrekkes hard en voert motregen en donkere luchten met zich mee uit het  zuidwesten.
Soms piept de zon even fel tussen de wolken door maar de strakblauwe luchten behoren definitief tot het voltooid verleden.
De temperatuur is een dikke tien graden gezakt maar daar staat tegenover dat het snachts ook weer uit te houden is voor een ouderwetse blanke jongen zoals ik die de tweede en zeker de koude oorlog heeft meegemaakt.
De dakloze stoepdame heeft gelukkig een onderkomen of zoiets gevonden om de krant te lezen want ze is verdwenen of ze er nooit gezeten heeft. Gelukkig maar.